Ruhun Arayışı

Ruhun Arayışı
|.
Bir ölünün mezardan dirilişiydi hayatım,
Susamıştı ruhum ,
Binyılların verdiği sessizlikten.
Utanarak geçmişinin cehaletinden,
Varlığını sorguladı birden.
Haykırmalıydı utanmadan ,
Kendisine deli diye bağıranlara.
Yırtmak gerekti deli gömleğini,
Aklı hapsedenlerin inadına.


Ve başladı yolculuğumuz,
Aramak için yitirdiğini.
Sokaklar ,
Hastaneler,
Tımarhaneler,
Mezarlıklar...
Ruhların  en tenha yerlerinde.

||.
Sokaklar:
Unutulup terkedilenlerin adresi.
Ve  sokağın başında yapayalnız ,
Saklanan sevgileri,
Emeksiz aşkları,
Bastırılan öfkeleri,
Beklediğinden,zorla koparırcasına
El açıp dilenmekteydi ruhum.

Bilemedik sokakların,
Bize mesken olacağını.
Dilenmek ,
Ruhsuz insanların çağından
Aklın kârı olmasa gerek.

|||.
Hastaneler:
Ruhların ızdırap yurdu.
Bedenlerin mezbahanesi.
Her koridor başında,
Sessizliği yırtan ölüm çığlıkları.
Yaşlı gözlerde,
Acizliğin vücut bulmuş hali.

Bilemedik hastanelerin,
Bize mesken olacağını.
 Nefesler sayılıyken burada,
Bulunamazdı aramakta olduğum.



IV.
Tımarhaneler:
Ruhsuz mahlukların yönettiği,
Ruhlu bedenlerin zindanı.
 El açıp beklemekte ruhlular
Umudun,aklın,sevginin
Kaybedildiği odalarında.

Bilemedik tımarhanelerin,
Bize mesken olacağını.
Aklın varlığı yetmezdi,
İnsan olabilmek adına .
Taşımak gerekti her daim,
Yaşamın kor ateşini damarlarında.

V.
Ruhum bedenimle tartışarak
Gitme hazırlığındaydı,
Meçhul bir diyara.
Bakmadan  arkasına,
Kaçmalıydı  duraksamadan,
Bu ölü ve kokuşmuş şehirden.

Ve Geçtim mezarlık denen
Ruhlu insanların yaşadığı şehirden.
Bir sessizlik senfonisini,
Hep bir ağızdan
Duyuyordum :
“Terket !Izdırap çektiğin,
 ruhsuz dünyanı.
Bağır adına!İtilmiş,ezilmişlerin.
Boz!Binyıllık sessizliğini.
Yak!Umutsuzca okuduğun kitapları.
Unut!Unutmakta  direttiğin aşkları.

Metelik çağının insanında,
Anlamı yoktur arayışının.
Usulca ,kulak ver dediğimize,
Bizdedir aramakta olduğun.”