Serhat Alpar

  Direneceğiz!          Bu bir şikayet değil aksine bir öfkenin dayanamayıp dışavurumudur.          Biriktirdiğim her düşün, her umudun yavaş yavaş elimden kaydığını görmenin acılığını bedenimi bir taş misali duvara çarparak hissetmek istiyorum.Ufalanmış her taş parçasında kendimden bir parça göreyim ve umuda set olanların gözlerinin içine atayım.Atayım ki öfkeyle yoğrulmuş ama korkularından dışarı çıkamamış her kelimenin sivriliğinde kinimle bir ok gibi zalimin gözünü çıkarayım.Öfkeliyim ,çünkü sadece gençlik yıllarımın en verimli yıllarını sisteminizin içinde kaybetmekle kalmadım ,bir ömür içimdeki mücadeleyi ayakta diri tutacak bir isyan yoksunluğu yaşamaktayım.         Mücadele adına olacak her öfkemizi bastırdınız,konuşan her kalemimizi kırdınız ,bağıran her sesimizi susturdunuz.Bizleri rızklarını insanın elinden bekleyen paranın kölesi kontrol edilebilir kuklalar haline getirdiniz.Bizler zorbalıklar karşısı...

                 Bir bulutun gökte süzülüşünde hayallerini diriltmeli insan.Duygularıyla ,fikirleriyle,yaşanmışlıklarıyla yeryüzünü yağmur taneleriyle yeşertmeli, karanlığı karın beyazlığıyla aydınlatabilmeli.İnsan,uzaklığın ve yakınlığın anlamını kaybettiği her ufkun ardında bir bulutla var olma arayışı içinde olmalı ve ufkun sonsuz manzarasını   derin bir ruhla izleyebilmeli.İnsanın benliği ,yaptığı eylemler miktarınca ayakta kalır ve hayat birkaç tekdüze eylemle   sınırlandırılmayacak kadar geniştir.Eylemler,insanın hayal gücüyle ve dünyaya bakış açısıyla anlam kazanır.İzlemek mesela   ,basit ama asla küçümsenmeyecek bir eylem.Öyle bir eylem ki   tüm dünya arkanda ,ufka bakma cesaretini canlı kılan da taşıdığın erdem ,doğrunun peşinde olma arayışın ve yaşadığın toprağı her türlü dirence rağmen en güzeline çevirme çabandır.Yürümek mesela ,sadece kas kuvvetleriyle   yapılan bir eylem değil;insanın kendisini bulmak,ya...

       “Bir toplum kendi özündekini değiştirmediği sürece, Allah onların durumunu değiştirmez”( Rad-11)      Toplumu oluşturanın birey olması hasebiyle ,bireyin taşıdığı özellikler topluma da yansır.Birey, durağan ve kendi çizdiği sınırlar içinde yaşarsa toplumda da aynı özellikler baş gösterir.Bu açıklamaları göz önünde bulundurduğumuzda ,yukarıdaki ayette geçen toplum  kelimesi yerine birey kelimesini koymamız ,yani şöyle:” Bir birey kendi özündekini değiştirmediği sürece ,Allah onun durumunu değiştirmez.” yanlış olmaz.Değişim bireyin kendisinde başlar ;toplum, birey düşünsel olarak hareket ettiği sürece çürümekten kurtulur.Birey kendi fikirlerinde ,yaşantısında ,inancında, benliğinde  değişime açık olmalı ki , çürümekten kurtulup yeryüzünde var olmayı ,elimine olmamayı sürdürebilsin.         Entropiye göre madde düzensizliğe doğru akmaktadır, yani evrende durağan hiçbir nesne bulunmamakta , her madde...

  Senle bulmuşken semada meçhul yurdumu, Susmak yakışır mı yıldızları seyredenlere? Gönül, bakışların darbeleriyle inlerken, Saklamak yakışır mı duyguları bir kalpte? Hayalin ve gerçeğin ötesinde bir heyecanla , Yıldızları avuçlarında toplamak istiyorum Avuçlarında olsun gökyüzümün ışıltısı. Ve sen gülmeden, Kaymasın yıldızlar senden habersiz. İzin ver ,yıldızlar toplansın avuçlarına    birer birer!

Kavramların ,dinin,fikirlerin,sanatın yozlaştığı ;hakikati konuşanların dışlandığı ,farklı seslere tahammülün kalmadığı bir zamana denk gelmek vicdanlı insanlarda    dışa vurulmamış bir kini doğuracaktır.Bu kin iki farklı yolla kullanılabilir: Kişi ya eline taşı ,silahı alıp vandala dönüşür ya da kitaba ,okumaya,kendini geliştirmeye verip zulmün ortasında kendi fikir dünyasını oluşturup yarının değişmesine dair olan inancını ve direncini tazeleyebilir.Sürekli değişen gündem ve olaylarla parallellik gösteren omurgasız fikir değişimine karşı ,fikir dünyasını oluşturma sürecinde kişi fikirlerini daha da sağlamlaştırabilir ve inandığı hakikate daha da yaklaşabilir.Seçim bizim elimizde :ya    akıntıya kapılıp bilinçsiz kitleler arasında başla sayılan bir koyun olacağız ya da bedel ödemek pahasına da olsa hakikat için    direneceğiz. Şairin dediği gibi :“ Direndikçe gücün artacak...”

Ey bitmek bilmeyen efsunlu şiir! Soluyorken her kelimende nefesimi Atıyorken her dizende kalbim  Ve her noktasında dizenin , Yitip gidiyorken zihnim Bitmesin bu efsunlu şiir. Şiir okuyanlar ve yazanlar aşkına! Şafak vakti yazan titrek eller aşkına! Bu kalem,bağlıyken her harfine senin Bitmesin kara gözlerinden mürekkebim.

İllegal fikirler barındırıyorum Yasaklı , aranan fikirler Darp edilmiş, susturulmuş bir dile Hükmeden isyancı bir beynin İstemsizce yarattığı düşünceler...

JI BO DAYÎKÊN PÎROZ Çar zarok mezin kirin Bi rûyekî rûmet Qet ji demê re dest venekir Bi tenê ji dilên zarokên xwe re vekir  Ji bo ku hilbigire dilê wan. Demsal derbas dibûn. Kargeh, dirûtina lihêfan ,karên demsalî  Findik,tevrik,pembû û firingî  Bi tenê ev? Na  Li milekî zarok, li milekî xebata malê Û li piştê barê giran ê jîyanê Dayîka min û gelî Dayîkên pîroz!  Gelo we ev jîyan hilbijart? Na Dema dijîya nayê guhertin Hema demên derbas bûy Bi bişirînên xwe binixwumînin  Lê belê pêşerojê Ev qanûn dê bên guhertin Zêdetir çi bejim kêm e  Kulîlkên dînyayê tevan Li bin pîyê we raxim jî kêm e  Bihuşt xistin bin pîyê we  Gelo bihuşt tê jibîrkirin? 10.05.2020

Gözlerinden süzülen her ışıltıyla Küflenmiş,karanlık kalbim Hasretle beklediği Bulunca pak aydınlığı Utanmak elde değil. Zindan misali bu bedende Dinginlenemez duyguların Verilmişse eğer beratı Ve kıvranan bu kalp Tutulmuşsa ay ışığına Reva mıdır kınamak? Karanlığı aydınlığa Çeviren şafağın kızıllığına Tutulmuşsa aciz kalpler, Kağıdın beyazlığına Safiyane dökülmüşse kelimeler Cellada sürülmek reva mı?

                            MÜ LTECİ-PENABER-REFUGEE                                                             Sabah uyandığımda annemi kaldığımız harabe evin k ö şesinde ağlar vaziyette buldum.Yanına yaklaştım ve elimi omuzuna atarak: -Anne neden ağlıyorsun?,dedim Annem yaşlı g ö zleriyle g ö zlerimin i ç ine baktı ve boynuma sarıldı: -Yavrum baban cennete g öç  etti.           Cenneti hep duyardım arkadaşlardan .Acaba nasıl bir yerdi ? B abam şimdi orada bizim i ç in eski arabasıyla h â lden aldığı meyveleri satıyordur ve akşam eve d ö nd ü ğ ü nde benle kız kardeşim Rana'ya en sevdiğimiz hediye olan pamuk şekeri alacaktı. Kız   kardeşim hep pembe  renkte  olanı alırdı ben de beyaz olanı.Babam bunu bi...

Ez Zarok Bûm                                                            Ez zarok bûm Min  bîr nedibir Êşa nasekî winda Çawa ye? Evîn çi ye ? Şer û aşitî çi ye? Bi tenê Min fehm dikir Di zevî de ,di bin tavê de Ji bo xebatkirina nan û av Çi ye. ** Min cemedanê xwe girêda Min dest avêt tevrikê xwe Min hilgirt ew Bi wan tilîyen piçuk. Min hembez kir ew ji dil Ew bu hevalê min Di nav çola Farqinê de ** Min ji tevrikê xwe re  di got: Gelo çawa ye, Tehma qeşaşîrê? Çawa ye, Tehma dendikê kûndira? Çawa ye, Şemitandina li ser kêşkêşkê? ** Tî dibûm ji dilekî Av dianî avgera me Di bin tavê de Min ji ava heyatê Qurt e qurt dianî . Ew simbêlê ku Nû xwêdand...